HaberTürk müellifi Nagehan Alçı, İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Lideri Ekrem İmamoğlu’nun Karadeniz seyahatinde sonrası kendisine yöneltilen tenkitlere cevap verdi.
CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu ve ABB Lideri Mansur Yavaş ile de fotoğrafları olduğuna dikkat çeken Alçı, İBB Lideri İmamoğlu’nun kendisine daha evvel de davetlerde bulunduğunu açıkladı.
“KARADENİZ GEZİSİ BANA BİRİNCİ DAVETİ DEĞİLDİ”
Alçı şunları söyledi:
“Karadeniz gezisi Ekrem İmamoğlu’nun bana birinci daveti değildi. Yalnızca İmamoğlu değil tüm muhakkak başlı ana akım muhalefet aktörleri tarafından bugüne kadar birçok yere davet edildim, hepsiyle fotoğraflarım, konuşmalarım vardır
Benim dürüstlüğümü ve hakşinaslığımı, söylediklerini çarpıtmayacağımı bilirler. Bana güvenirler. Güç günlerinde, tek başına kalsalar bile onların yanında duracağımı da bilirler. Ben gerçek demokrat bir müellifim.
GEÇMİŞTE ÇOK SAYIDA YANILGIM VE YANLIŞIM OLMUŞTUR
Geçmişte çok sayıda yanlışım ve yanlışım olmuştur. O yanlışlara ve yanlışlara da bu köşede değineceğim lakin benimle herkesin görüşmesi ve konuşmasının temel sebebi üstte yazdıklarım.
Siyasi niyetlerimin bu ülkede müşterisi olmadığını biliyorum. Türkiye’de nerdeyse herkes gücü ele geçirip oburunu dövmek istiyor. Kinle nefretle hıncını çıkarma isteği bu. Özgürlükçü-demokrat niyet çöp muamelesi görüyor.
İBB Sözcüsü Ongun bana bayramın ikinci günü Ekrem İmamoğlu’nun bir Trabzon-Rize seyahati düzenleyeceğini, beni de davet etmek istediklerini aktardı. Açıkçası bayramın tam ortasına denk gelen bu türlü bir seyahat fikri başta pek cazip gelmedi. Çocuklar var, birkaç günlüğüne bir bayram programı yapacaktık, biraz dinlenmek istiyorum…
KARŞILIK VERMEK İÇİN MÜHLET İSTEDİM
Teşekkür edip, yanıt vermek için müddet istedim. İki gün kadar düşündüm. Bayramın ikinci günü sabah 07.00’de uçağa binilecekti, sonraki akşam dönülecekti. Bu da bayramın ortasına fiilen bomba atmak demekti. Açıkçası gözümde büyüyen bir davetti bu ancak öte yandan bir gazeteci olarak ilgimi de çekti. İmamoğlu birinci defa yanına gazetecileri alıp gezecek, bu bir gövde gösterisi mi, bir adaylık ilanı mı, ortam nasıl olacak? Bir de açık söyleyeyim memleket o denli kutuplaştı, gazetecilik o kadar unutuldu ki bu daveti kabul etmezsem “Çekindi ve korktu” üzere bir algı olabilir diye de düşündüm.
Bu hadise vesilesiyle uzun uzun düşündüm. Benim şahsen tanışmadığım, hukukum olmayan tek bir siyasi başkan ya da üst seviye devlet yetkilisi yok. Hepsini tanıyorum. Hepsiyle bir formda hukukum var. Yani bu sebeple Ekrem İmamoğlu’na saldırılıp öbür “isim” ön plana çıkarılmak isteniyorsa, onlarla da fotoğraflarım ya da konuşma kaydım çıkabilir. Bu mevzuyu ayrıyeten da yazacağım. AK Parti, MHP, CHP, YETERLİ Parti, HDP, DEVA, GP, DP, MP, ZP… tüm partilerin davetine giderim. Gazetecilik budur, öfkesi aklını işgal etmiş agresif dostlarım.
MURAT ONGUN’U ARAYARAK SEYAHATE KATILABİLECEĞİMİ BİLDİRDİM
Sonuçta gelen davetten beş gün sonra, 25 Nisan Pazartesi günü Murat Ongun’u aradım ve seyahate katılabileceğimi bildirdim. Alışılmış bu ortada Trabzon’da hem bayram hem şampiyonluk çılgınlığı yaşandığı için uçaklarda fevkalade bir yoğunluk vardı ve benim erken diye düşündüğüm sabah 07.00 uçağında bile yerler tükenmişti.
İBB’nin Medya Bağları Koordinatörü ve Basın Danışmanı sevgili Ceren Akdağ aradı ve “Sen ve Akif Beki için sabah 06.00 uçağında yer bulabildik Nagehan” dedi.
Başta Akif Beki, İsmail Saymaz ve ben muharrir olarak gidiyorduk. Ertuğrul Özkök’ün davetli olduğunu lakin bayramda bir programı olduğu için gelemeyeceğini sonradan öğrendim. Birkaç gün geçtikten sonra Özkök beni aradı ve seyahatin ayrıntılarını sordu, başka seyahatini iptal ettiğini ve katılabileceğini söyledi. Böylelikle benim bildiğim davetli köşe müellifi sayısı 4’e çıktı. Bizim dışımızda gelecek muhabir ve kameramanlar da olacaktı lakin onların isimlerini evvelden paylaşmadılar.
GAZETECİLİK İSMİNE ÇOK YANLIŞSIZ YAPMIŞ
Gitmeden evvelki gün Hasret Gürses’in de kümede olduğunu söylediler. Hasret proaktif davranmış ve seyahate katılmak istediğini söylemiş. Bence gazetecilik ismine çok yanlışsız yapmış. Hasret için de lakin saat 06.00 uçağında yer bulunabildi. Özkök sonradan eklendiği için o sıra uçaktaki iptallerden yer açıldı da ona Ekrem Bey’in uçağında koltuk ayarlanabildi.
İMAMOĞLU VE EKİBİNİ1 SAAT 20 DAKİKA BEKLEDİK
Bize VIP seyahat etti diyen arkadaşlar için şu ayrıntısı da vereyim: Beki ile koltuklarımız yan yanaydı. Bırakın Business’ta uçmayı, hınca hınç dolu, 30 sıralı uçağın 30. yani en art koltuğunda uçtuk. Birebir uçakta tekrar o seyahate davetli olduğunu sonradan öğreneceğim TGRT’den Ziya Osman Açıkel de vardı.
Trabzon’a indiğimizde daha İmamoğlu ve grubunun uçağı İstanbul’dan şimdi havalanıyordu. Onları alanda 1 saat 20 dakika bekledik. İndiklerinde bizleri okul servislerinde kullanılan minibüsler üzere bir minibüse aldılar, öbür muhabir ve kameraman arkadaşlar İmamoğlu’nun uçağı ile geldiler, birbirimizi minibüste gördük.
BUNLARI YAZMAK DA ÇOK TUHAF VE AYIP GELİYOR
Sanıyorum gazeteciler için iki minibüs ve bir de küçük otobüs vardı. Biz bize gösterilene bindik, lakin hiçbiri başkasından daha konforlu değildi, o kadarını söyleyeyim. Aslında bunları yazmak da çok tuhaf ve ayıp geliyor fakat son günlerde ne tuhaf değil ki…
Sonuçta havaalanından konvoy halinde çıktık ve ilçelerde dura dura gezmeye başladık. Birinci iki durakta pek bir kalabalık yoktu, Ekrem Beyefendi ile birinci defa birinci durak olan İyidere’de karşılaştık, selamlaştık. Lakin konuşma fırsatımız Hüsrev’deki meşhur yemeğe kadar olmadı. Bu ortada ilerledikçe konvoyu takip eden de durduğumuzda karşılayanlar da çoğaldı.
BÜYÜK BİR İZDİHAM VARDI
O yemeğe girerken büyük bir izdiham vardı, gruptan birileri bizi o izdihamdan korumak ve Ekrem Beyefendi ile birebir masaya oturtmak için yardımcı oldular.
EKREM BEYEFENDİ İLE FAZLA KONUŞMA İMKANIM OLMADI
Fakat masanın etrafı o denli kalabalıktı ki Ekrem Beyefendi ilgiden pek de oturamadı. Ben Dilek İmamoğlu’nun çaprazındaydım, Dilek Hanım ile biraz sohbet edebildim lakin Ekrem Beyefendi ile fazla konuşma imkanım olmadı. Sonuçta o restoranda herkese birebir formda tıpkı yemek servisi yapıldı fakat karışıklıktan kimi arkadaşlar aç kaldılarsa bu sahiden üzücü.
Yemekten sonra biz (Özlem, Akif ve ben) sonradan TELE 1 ve Birgün muhabiri olduğunu öğrendiğim arkadaşlarla birlikte konvoydan ayrılıp biraz dinlenip çalışmak için direkt Fındıklı kıyısında bir kafeteryaya gittik, orada bir saat oturduktan sonra Hasret Gürses ve Akif Beki yayın ve yazılarını tamamlamak için öteki bir yere geçtiler ben ise öbür arkadaşlarla biraz Fındıklı’nın içini dolaşıp İmamoğlu’nu beklemek istedim.
KENT MERKEZİNDE İMAMOĞLU İÇİN BÜYÜK BİR KALABALIK TOPLANMIŞTI
20 yıldır bu türlü seyahatlere katılan bir gazeteci olarak şunu söyleyeyim, bu seyahatlerde bir meslektaş dayanışması vardır. Benden nefret ediyor olabilir lakin tıpkı seyahatte, birebir siyasetçiyi takip için oradayız, birbirimize yardımcı olmalıyız. Ben daima o denli düşündüm ve meslektaşlarımı dünya görüşleri ya da çalıştıkları yerlere nazaran hiç ayırmadım bu kadar yıl. Kent merkezinde İmamoğlu için büyük bir kalabalık toplanmıştı.
FİKİR HERKESTEN ÇIKTI GALİBA
Son durak olan Kemalpaşa’ya geldiğimizde biz artık uykusuzluk ve yorgunluktan pert durumdaydık. O nedenle Özkök, Beki, Hasret, ben, Ziya Osman Açıkel ve Hürriyet’ten Fatma Aksu akşam yemeği yenecek restorana konvoydan evvel gittik. Çok büyük bir yerdi ve İmamoğlu’nun takımı için birçok masa ayrılmıştı. Biz en art masaya geçtik ve herkes için evvelce hazırlanan et-pilavı yedik. Sayın İmamoğlu ile o yemekte hiç karşılaşmadık. Yemekten sonra ise Ekrem Bey’in bizlerle otobüste sohbet edeceği söylendi ve bizi otobüse aldılar. Gerisini aslında biliyorsunuz. 2.5 saat süren seyahatten Sayın İmamoğlu ile soru-cevap sohbetin ayrıntıları ve herkesin ezberlediği o fotoğraf kaldı geriye…
Bundan daha doğal ne olabilir bilmiyorum lakin her siyasetçinin birlikte gittiği gazeteci kümesi ile fotoğraf çektirmesi üzere biz de bir tane çektirdik. Fikir herkesten çıktı galiba, zira kimse tam olarak şu istedi diyemiyor. Esasen on-the-record sohbet edip fotoğraf çektirilmese gazetecilik yarım kalırdı. O fotoğrafı da Ekrem Bey’in resmî fotoğrafçısı çekti.
Saatler sabaha karşı 01.00’i gösterirken bitap halde Trabzon’daki otele vardık ve uykuya çekildik. Türkiye’yi karıştıran o fotoğraf hadisesinin ayrıntılı özeti budur.”
